جبهه ملی ایران با انتشار بیانیه‌ای پیرامون اعتراضات سراسری دیماه سال جاری ضمن انتقاد از حاکمیت جمهوری اسلامی که حضور و فعالیت قانونی سازمانهای سیاسی مخالف وشخصیت های مورد وثوق مردم را بر نمی تابد به بررسی عوامل و دلایل جنبش اعتراضی پرداخته است. این بیانیه به کار بردن زور وبر خورد خشونت بار با مردم و توهین به آنان ومنسوب کردنشان به دشمنان خارجی را، راه حل خردمندانه ای برای آرامش جامعه ندانسته و خواستار توجه حکومت به دلایل اعتراضاتبه جای پاک کردن صورت مسئله شده است. متن کامل این بیانیه را در ادامه می‌خوانید:
هموطنان عزیز، در حدود ده ماه قبل در تاریخ دوازده اسفند ماه ۱۳۹۵جبهه ملی ایران در قسمت پایانی بیانیه‌ای که تحت عنوان «سی و هشت سال پس از انقلاب در کجا ایستاده ایم» منتشر کرد، چنین نوشت:«جبهه ملی ایران اعتقاد دارد که حاکمیت جمهوری اسلامی برای رفع بحران‌های فزاینده وخطراتی که کشور را مورد تهدید قرار می‌دهد باید در سیاست‌های داخلی و خارجی خود به صورتی جدی تجدید نظر نموده و به طرف اجرای اهداف اولیه انقلاب بازگردد،آزادی‌های اساسی ملت ایران،آزادی بیان و قلم و آزادی احزاب و اجتماعات را محترم بشمارد.انتخابات مهندسی شده و زیرنظارت استصوابی شورای نگهبان را موقوف و به انتخابات آزاد و متعارف مانند تمام کشورهای آزاد جهان تن در دهد. زندانیان سیاسی و عقیدتی در بند را در سراسر کشور آزاد کند.به قوانین و حقوق بین‌المللی احترام بگذارد.سیاست مستقل ایرانی و راه عدم تعهد واقعی را در پیش گیرد.از حضور در منازعات منطقه‌ای خودداری نماید.از فسادهای مالی وغارت اموال عمومی در هر جا و توسط هر مقامی به طور قاطع جلوگیری کند.از تمام منابع کشور صرفا برای رفع معضلات معیشتی مردم این سرزمین و ارتقای سطح زندگی آنها استفاده نماید.شاید که با این تمهیدات کشور از بحران‌های خطیر وغیرقابل پیش بینی رهایی یابد»

متاسفانه حاکمیت جمهوری اسلامی به هشدارهای میهن دوستانه و آزادی‌خواهانه جبهه ملی ایران گوش فرا نداد و اکنون ده ماه پس از آن تاریخ،فضای به شدت بسته سیاسی کشور همراه با اشتباهات فاحش سیاسی وهدر دادن منابع و امکانات کشور در راه‌هایی به دور از منافع ملی وعدم برخورد با فسادهای مالی عظیم،کار را به انفجار اجتماعی رسانید.صرف‌نظر از شایعاتی که    برنامه‌ریزی‌های پشت پرده رقیبان حکومتی را مسبب اولین جرقه حرکت اعتراضی مردم در مشهد معرفی می‌کند و یا اینکه تظاهرات بگونه ای خودجوش و  ناگهانی آغاز شده باشد،اولین حرکت اعتراضی مردم در تاریخ هفتم دی‌ماه در شهر مشهد اتفاق افتاد و سپس این اعتراضات در بیش از یکصد شهر کوچک وبزرگ کشور به منصه ظهور رسید و بر اساس آنچه به طور رسمی اعلام شده است،طی این خروش اجتماعی ده ها تن کشته و نزدیک به چهار هزار نفر بازداشت شده اند .

گو اینکه آمار غیررسمی اعداد بسیار بزرگتری را گوشزد می‌نمایند.در شرایطی که حاکمیت جمهوری اسلامی حضور و فعالیت قانونی سازمان‌های سیاسی مخالف و شخصیت های مورد وثوق مردم را بر نمی‌تابد، شاهد جنبش اعتراضی مردم بدون راهنما و بدون برنامه می‌باشیم.واضح است که به کار بردن زور و برخورد خشونت بار با مردم و توهین به آنان و منسوب کردن شان به دشمنان خارجی، راه حل خردمندانه ای برای آرامش جامعه نیست و فقط پاک کردن صورت مسئله به جای حل کردن آن است. واقعیت این است که از سوء سیاست‌های داخلی و خارجی و سوء مدیریت‌ها،تبعیض‌ها و فسادها که منجربه فقر و بیکاری و گرانی و تورم روزافزون گردیده،طاقت ملت ایران، طاق شده است.و مردم امید خود را نسبت به آینده از دست داده‌اند.سه سال قبل وقتی مذاکرات جمهوری اسلامی با قدرت‌های جهانی تحت عنوان«برجام»به نتیجه رسید،مردم ایران امیدوار شدند که هم با رفع تحریم‌ها و آزاد شدن دارایی‌هایشان و هم با جلب شدن سرمایه گزاری‌های خارجی مشکلات اقتصادی آن‌ها مرتفع خواهد شد. ولی ناگهان با تحرکات نامعقول برخی و با به پرواز در آمدن موشک‌های شعارنویسی شده،همه چیز متوقف گردید.ضمن آنکه مردم ایران از آزاد شدن دارایی‌های بلوکه شده خود نیز چیزی عایدشان نگردید و تغییر ملموسی را حس نکردند .

در انتخابات ریاست جمهوری که در اردیبهشت ماه انجام شد، ملت ایران با توجه به وعده و وعیدها و به امید بهتر شدن اوضاع در انتخابات حضور یافت.اما چرخش خود خواسته یا ناخواسته ریاست جمهوری از مواضع قبلی و هماهنگ شدن وی با جناح تندرو و اقتدارگرا، امید ملت را کلا به یاس مبدل ساخت واین ناامیدی خود باید یکی از علل اصلی بروز خیزش مردم تلقی گردد. در شعارهایی که از زبان مردم در سراسر کشور شنیده شد،اعتراض به بسته بودن فضای سیاسی کشور، اعتراض به هزینه شدن منابع مالی این سرزمین در خارج از مرزها و جاهای مختلف دیگر که نتیجه‌اش پیدایش نارسایی‌های شدید اقتصادی برای مردم این سرزمین شده است و هم چنین اعتراض به فساد گسترده استنباط می شد.

آنچه که در هفته‌های گذشته در حدود یکصد شهر از این مملکت رخ داد، صرف‌نظر از ادعاهای حکومت و شایعات گوناگون و پیش فرض‌های مختلف،بطور قطع و یقین یک حقیقت را به وضوح و روشنی به همگان نشان داد و آن نارضایتی عمومی مردم ایران در حدی بسیار بالا و انفجار آمیز نسبت به سیاست‌های داخلی و خارجی و اقتصادی حاکمیت جمهوری اسلامی بود و بدون تردید نه شایعه جرقه خوردن حوادث،ناشی از رقابت‌های جناح‌های حکومتی در مشهد و نه ادعای دخالت دشمنان خارجی هرگز نمی‌تواند توجیه‌گر این خروش گسترده و سراسری مردم باشد. سرکوب و  خاکستر زدن روی آتش نارضایتی‌ها،تنها پوشاندن موقت زبانه‌های آتش در زیر خاکستر است.برای رفع بحران‌های گوناگون کشور،از بحران‌های سیاسی و  اقتصادی گرفته تا بحران‌های اجتماعی و محیط زیستی،باید حاکمیت به خواسته های بر حق و قانونی ملت تن در دهد. زندانیان سیاسی را در سراسر کشور آزاد نماید.حقوق و آزادی‌های ملت از جمله آزادی احزاب و اجتماعات را محترم بشمارد.امکانات و منابع مالی کشور را صرفا در جهت رفاه و کار آفرینی برای مردم این مرز و بوم به کار گیرد. جلوی این فساد وصف ناشدنی را در کشور ببندد. سیاست خارجی دور از تشنج آفرینی و متضمن منافع ملی ایران را در پیش بگیرد و به انتخابات آزاد و قابل قبول و مطابق با استانداردهای جهانی روی آورد.از دخالت نهادها و بنیادهای نامربوط در امور اقتصادی و اداری کشور جلوگیری نماید و بودجه کشور را از سمت حاتم بخشی‌های ناروا به نهادهای ایدئولوژیک به سوی بخش عمرانی و ایجاد کننده کار و رفاه عمومی چرخش دهد. حاکمیت همین امروز باید اقدام کند که فردا ممکن است خیلی دیر باشد و کشور دچار مشکلاتی سنگین و رویدادهایی نامعلوم بگردد .

هفتم بهمن ماه ۱۳۹۶

تهران – هیئت رهبری و هیئت اجرائیه جبهه ملی ایران